Prolog

 

   Czasami chciałabym odciąć się od przeszłości, stanąć obok i spojrzeć na wszystko, co się do tej pory wydarzyło. Przymknąć okiem na niektóre moje czyny. Ale nie da się wymazać ot tak części swojego życia. Właściwie nie mam powodu, by się jej pozbywać z mojej głowy, w końcu już ją przeżyłam.
   Choć nie była za ciekawa.
   Życie kazało mi walczyć o siebie, mierzyć się z każdym kolejnym dniem, co dla szarej myszki nie było czymś łatwym. Gdy w liceum wreszcie zaczęło się układać, na kilka miesięcy przed maturą mój świat wywrócił się do góry nogami, a moje marzenia pozostały jedynie marzeniami. Musiałam wcielić się w zupełnie nową rolę, która mnie przerażała.
   Prawie utonęłam w morzu łez.
   Ale musiały znowu przyjść dobre dni. Wyszło słońce. Może i małe, ale świeciło dla mnie codziennie.
   Myślałam, że mój limit nieszczęść został wyczerpany. Myliłam się i to bardzo.
   Moje życie stało się koszmarem. Ponownie musiałam walczyć, by przeżyć i przetrwać kolejny dzień pełen pułapek i niebezpieczeństw.
   To piekło zaczęło się, gdy pewnego wrześniowego wieczoru na progu mojej kawiarnio-księgarni, w moich rękach umarł zamordowany człowiek.

_________________________

Witajcie!
Pięć miesięcy zleciało szybko, w tym czasie udało mi się napisać zaledwie rozdział, co przyznaję z ciężkim sercem. Mimo to ruszamy. Każdy kolejny rozdział będzie pojawiał się raz w miesiącu, dziesiątego dnia. Mam nadzieję, że będzie fajnie.